Chuda jak witka brzozowa nastolatka z nieskazitelnie beżową cerą nie jest już ideałem modelki. Teraz w cenie jest dojrzałość, charyzma i srebrne włosy. Najmodniejszy kolor w tym roku? Marsala, czyli brudna rdza lub miedziany oranż. Krój spodni? Zaprasowane w kant dzwony. Biżuteria? Najlepiej przyklejona do twarzy, jak na pokazie Givenchy w Paryżu. Wiek? Minimum pięćdziesiątka. Tak: pięćdziesiątka. Świat mody, który w pierwszej chwili kojarzy się z młodością, chorobliwie chudą sylwetką i terrorem nienagannego wyglądu, proponuje w tym sezonie nowy trend. I to globalnie. Francuska marka Céline, słynąca z luksusowego minimalizmu, zaprosiła do kampanii reklamowej intelektualistkę i pisarkę Joan Didion (rocznik 1934). Inny paryski dom mody, Saint Laurent, wspiera się twarzą Joni Mitchell (rocznik 1943), u włoskiego króla seksownej mody Versace bryluje Madonna (rocznik 1958), a nowojorska marka Kate Spade lansuje kolorową jak ptak Iris Apfel (rocznik 1921!). W Polsce aktorka Helena Norowicz (rocznik 1934) pojawiła się aż w dwóch kampaniach krajowych marek o obco brzmiących nazwach – Bohoboco i Nenukko. Czy z tej wyliczanki wynika, że „stare” to nowe „młode”, a moda, zamiast lansować jeden typ urody, dopuszcza teraz każdy? Niezupełnie, bo bardziej niż z rewolucją mamy tu do czynienia z ewolucją, którą pchają do przodu popkultura, natura, a przede wszystkim pieniądze. Widełki młodości – Misją mody jest wymyślanie czegoś nowego, przekraczanie granic kreacji i tego, co akceptowane. Pokazywanie różnych modelek – starszych, otyłych, niepełnosprawnych – wpisuje się w to – mówi Michał Zaczyński, dziennikarz i krytyk mody. Jeśli część projektantów to wykorzystuje, by promować swoje marki, nie dopatrywałby się w tym złych intencji, tylko nastawienia na sukces. – Bo co nowego możesz pokazać w modzie? Małej czarnej drugi raz przecież nie wymyślimy. Nowości dotyczą teraz przede wszystkim produkcji tkanin. Zaczyński dodaje, że przez ostatnie dekady przesunęła się też granica tego, co młode i co stare. Jeszcze dziesięć lat temu 26-letnia modelka była nazywana emerytką. Dziś na topie są 32-letnia Anja Rubik, 37-letnia Carmen Kaas czy 38-letnia Małgorzata Bela. W pismach modowych kilka lat temu pojawiły się sesje gwiazd bez retuszu i makijażu, które zresztą wyglądały niemal tak samo dobrze jak po spotkaniu z Photoshopem. Starzeje się też zaplecze świata mody: projektanci tacy jak Karl Lagerfeld, Muccia Prada czy Giorgio Armani dawno odkryli na głowie pierwszy siwy włos, podobnie jak wpływowe redaktorki i stylistki – Anna Wintour i Grace Coddington z amerykańskiego „Vogue’a” czy Carine Roitfeld, była redaktorka naczelna paryskiej edycji pisma. – Poza tym młodzi ludzie jakoś lubią starych, szczególnie tych, którzy podążają za zmianami, są wyraziści lub dziwni, jak Anna Piaggi [zmarła w 2012 r. redaktorka modowa – przyp. red.]. Iris Apfel jest cool, tak samo jak Lagerfeld, a w Polsce – stuletnia Danuta Szaflarska czy DJ Vika. Bo to mit, że uroda przemija, po siedemdziesiątce też można pięknie wyglądać, wystarczy spojrzeć na Sophię Loren – wyjaśnia Zaczyński. Lecz zaraz dokłada łyżkę dziegciu do tej beczki miodu. – Pamiętajmy jednak, że świat nie pokochał nagle wszystkich starych ludzi, akceptuje tych, którzy są zgrabni i ładni. Rzeczywiście – trudno tych walorów odmówić Madonnie czy Joni Mitchell, które są nie tylko zgrabne, ale charyzmą przebijają tuzin anonimowych nastoletnich modelek. Zresztą nie tylko w modzie przesuwają się granice tego, co młode i stare – to zjawisko ogólnospołeczne. Kilka lat temu rozszerzyły się widełki młodości, co widać nie tylko w hasłach „Czterdziestka to nowa dwudziestka”, ale właśnie w tym, co akceptujemy w modzie. Jeszcze w latach 90. 40-latka w dżinsach budziła powszechne zdziwienie i krytykę, a o Tinie Turner nie mówiło się wtedy inaczej niż babcia rocka. Dziś nie obruszamy się, gdy prezenterki Kinga Rusin, Hanna Lis czy projektantka Joanna Przetakiewicz pokazują się publicznie w sukienkach mini. A dwa lata temu 73-letnia Turner pojawiła się na okładce niemieckiego „Vogue’a” i jest jak do tej pory najstarszą kobietą, której twarz ozdobiła to pismo. Zdaniem Janusza Noniewicza, kierownika Katedry Mody na warszawskiej ASP, kampanie reklamowe z udziałem starszych modelek mogą jeszcze dalej przesunąć te granice. I nie będzie to kaprys kilku projektantów czy macherów od marketingu: – Moda wysyła powierzchowne komunikaty, ale często zauważa też zmiany społeczne czy zmiany w dyskursie intelektualnym. Ostatnio coraz częściej mówimy o ejdżyzmie i niewykluczaniu osób starszych, i moda to podchwyciła – wyjaśnia Noniewicz. Co więcej, jego zdaniem to moda ma większą szansę na wprowadzenie zmian w świadomości niż kampania społeczna czy poważny esej na temat wykluczania. Choćby dlatego, że trafi do szerszej grupy odbiorców. „Codziennie dostaję maile od młodych kobiet, które mówią, że odkąd zobaczyły starsze, modnie ubrane panie nie boją się zestarzeć. Jedna twierdzi, że schudła ponad 20 kilo po tym, jak pokazałem na blogu 103-latkę ćwiczącą pilates” – chwali się na łamach brytyjskiego tygodnika „The Observer” Seth Cohen, autor bloga Advancedstyle. Czyli moda zamiast zrywać kontakt z rzeczywistością chce go łapać. Tak chcą też to widzieć polscy projektanci. Retro to futuro – Nasza kampania pewnie jest szokująca dla osób przyzwyczajonych do kanonów lansowanych przez mainstreamowe pisma o modzie. Ale my, chodząc po Warszawie, spotykamy ludzi w różnym wieku i to nam się wydaje normą – mówią z zasady zachowujące anonimowość projektantki Nenukko. Helenę Norowicz, która wystąpiła w czwartej części „Dekalogu” Krzysztofa Kieślowskiego czy „Matce Teresie od Kotów” Pawła Sali, a na co dzień gra w stołecznym Teatrze Studio, zobaczyła pierwszy raz na zdjęciach zrobionych przez inną aktorkę, Aleksandrę Popławską. – Zaprosiłyśmy ją na sesję zdjęciową nie ze względu na wiek, tylko osobowość – podkreślają projektantki. Wcześniej Nenukko reklamowali Jacek Borcuch, Olga Frycz, Kamilla Baar czy Maja Ostaszewska, też mało komercyjni artyści. Marka tworzy tak zwaną modę streetwearową, czyli codzienną, nieformalną, ale – jak zapewnia połowa duetu Nenukko – nadającą się dla osób w każdym wieku. – Nie chcemy mieć nic wspólnego z modą, która wyklucza – mówią projektantki. Dodają jednak, że taką wolność firma ma dzięki temu, że na jej czele stoją ludzie z misją, a nie biznesmeni. W tym samym czasie Norowicz pojawiła się w reklamie marki pracującej w innej stylistyce: koktajlowej i eleganckiej. Pozuje tu obok kilka dekad młodszej rudej modelki i wygląda jak jej zjawiskowa babcia. To skojarzenie wzmacnia też podobieństwo noszonych przez obie panie ubrań – juniorka ma krótką sukienkę w paski, seniorka – długą. – Do mody przylgnęła metka, że jest przeznaczona tylko dla młodych, chudych i ładnych, ale przecież wszyscy jej potrzebujemy na co dzień. I ludzie z branży chcą to podkreślić – mówi Michał Gilbert Lach, który razem z Kamilem Owczarkiem tworzy duet Bohoboco. – Dojrzałe kobiety często omijają butiki projektantów, bo uważają, że modowe marki są dla młodych kobiet. Chcieliśmy to zmienić. To był eksperyment, nie wiedzieliśmy, czy pani Helenie będą pasowały nasze projekty. Okazało się, że tak, także dlatego, że współczesna moda jest retro, używamy trendów czy krojów, które dzisiejsze 60- czy 70-latki pamiętają z młodości. Michał Gilbert Lach przypomina też, że czym innym jest kolekcja prezentowana przez projektanta na wybiegu, która pokazuje jego wizję mody, a czym innym to, co można kupić w butiku – ubrania prostsze, przystosowane do codziennych potrzeb kobiet. Skoro sami projektanci nie chcą wykluczać, to skąd się wzięło przekonanie, że moda jest właśnie taka? – Obsesję na punkcie chudości stworzyły w latach 90. firmy kosmetyczne i farmaceutyczne, które zarabiają na odmładzaniu i odchudzaniu – przekonuje Janusz Noniewicz. Szczupłość to paradoksalnie efekt uboczny rozbuchanej, neoliberalnej gospodarki. I jak na ironię dzisiejsze kampanie są skierowane głównie do ówczesnych 30-latków, dziś ludzi bliżej sześćdziesiątki. Michał Zaczyński zauważa, że projektowanie dla dojrzałych klientów to trend w edukacji: – Ważne zagadnienie na uczelniach mody to starzenie się społeczeństw. Popularne są na przykład ćwiczenia z projektowania dla seniorów, rozwija się technologia produkcji łatwych do zakładania tkanin. Sporo też się mówi o ubraniach, które mogłyby monitorować stan zdrowia, mierzyć ciśnienie czy wzywać pomoc w przypadku zasłabnięcia. Oczywiście część z nich to bajki, ale część rozwiązań jest praktyczna. Od lat mówi się wreszcie o pokoleniu silver tsunami, czyli młodych duchem, ciekawych świata i dobrze sytuowanych konsumentach po pięćdziesiątce. Być może ostatniej tak bogatej – z powodu kolejnych kryzysów ekonomicznych – generacji. – Mody już nie stać na promowanie jednego typu figury – podkreśla Noniewicz. Najlepszym dowodem na to, że klienci są zmęczeni ciągle zmieniającą się modą i przymusem wyglądania ciekawie i atrakcyjnie, jest zjawisko normcore, czyli antymody. Ale w ostatnich miesiącach nie tylko wiek przestaje być na cenzurowanym. Na wybiegach i w kampaniach oprócz srebrnowłosych modelek w ciągu ostatnich miesięcy modę reklamowały chora na bielactwo Chantelle Brown, aktorka z zespołem Downa Jamie Brewer, zaś legendarny – i też winiony za lansowanie nierealistycznych oczekiwań co do kobiecej sylwetki – miesięcznik „Sports Illustrated” umieścił reklamę z Ashley Graham z wiele mówiącym hasłem „bikini i obfite kształty”. Czy te zmiany mają szansę utrzymać się na dłużej i jesteśmy w przededniu rewolucji, która wprowadzi estetyczną wolność i równość? A za kilka lat chude modelki będą traktowane jako dziwactwo? Pewnie nie. Ale i nie o to chyba w tym wszystkim chodzi – przecież moda od zawsze żyje z naszych marzeń.
Accessorize, Accessorize, Accessorize. Don’t let me finish out this list of what Iris Apfel can teach us without including accessories. Iris’s iconic glasses, boas, and bold bangles with forever be remembered. Nothing is too thick, chunky, or big for her. Accessories can do wonders for an outfit that feels like it needs a little something Ekscentryczna ikona mody urodziła się 29 sierpnia 1921 roku, w Nowym Jorku, skończyła więc właśnie 98 lat. Zasłynęła ze swojego szalonego stylu. Zapraszamy do lektury artykułu, w którym przybliżamy niezwykłą postać Iris Apfel. Kim jest Iris Apfel? Iris Apfel to niezwykła kobieta o wielu talentach. Jest ikoną mody, amerykańską businesswoman, projektantką wnętrz, a także historyk sztuki. Jej rodzice mieli zarówno żydowskie, jak i rosyjskie pochodzenie, jednakże przed narodzinami Iris wyemigrowali do Stanów Zjednoczonych. Rodzina ojca produkowała szkło i lustra, jej dziadek był krawcem, który nie znosił, kiedy kobieta nosiła rzeczy kupowane w zwykłych sklepach. Był wyczulony na wszelką niedbałość i nierówne szwy w masowo szytych ubraniach. Mama kobiety posiadała natomiast sieć butików. Możliwe, że właśnie dzięki temu młoda Iris bardzo wcześnie zakochała się w modzie. Jako dziewczynka uwielbiała odwiedzać antykwariaty, w których pierwsze zakupy rozpoczęły jej niezwykłą kolekcję dodatków z całego świata. Zdjęcie: Kariera Iris Apfell Na początku swojej kariery zawodowej Iris pracowała jako copywriter dla Women’s Wear Daily, a także dla projektantki wnętrz Elinor Johnson. Stylizując mieszkania do sprzedaży, rozwijała swój talent do wyszukiwania i pozyskiwania rzadkich i ekskluzywnych przedmiotów. Co więcej, była asystentką ilustratora Roberta Goodmana. Przed trzydziestką poślubiła Carla Apfela, z którym po dwóch latach założyła firmę tekstylną Old World Weavers. W biznesie specjalizowali się w reprodukcjach tkanin z XVII-XIX wieku. Dwa razy w roku podróżowali do Europy celem poszukiwania inspiracji i tekstyliów niedostępnych na amerykańskim rynku. Jej podróże przyczyniły się nie tylko do rozwoju biznesowego, ale też osobistego. Styl Apfel do dziś jest jedyny w swoim rodzaju. Kobieta ta podczas podróży nierzadko uzupełniała swoją kolekcję ubrań i dodatków. Na drogich przyjęciach niejednokrotnie pojawiała się w rzemieślniczych ubraniach pochodzących z przeciwnej strony globu. Współpraca z Białym Domem W swojej karierze projektantki wnętrz Iris współpracowała z dziewięcioma prezydentami od Harry’ego Trumana, przez Kennedy’ego, aż do Regana i Clintona. Twierdziła, że kontrakt z Białym Domem jest doskonały dla jej firmy specjalizującej się w dawnych tekstyliach. Prędko odkryła, że generalną zasadą prezydenckiego wystroju było odtworzenie tego, co kiedyś miało miejsce w domu prezydenckim. Jedynym wyjątkiem od tej reguły miała być Jackie Kennedy, która zatrudniła paryskiego projektanta, który upiększył dom. Sama Iris wspomina, że społeczność projektantów oszalała na punkcie tych zmian. Projektantka opowiada, że wraz ze zmianą kadencji wszystkie zmiany należało wyrzucić i zacząć od nowa. Podobno ta ekscentryczna ikona mody miała jednak jeden problem z klauzulą poufności. Nierzadko wynosiła plotki poza mury urządzanych wnętrz, co podobno przyniosło jej kilka kłopotów. Nie mogły być jednak zbyt wielkie, skoro kontynuowano współpracę z nią tak długo. Koniec kariery? To dopiero początek! Po ponad czterdziestu przepracowanych latach Iris przeszła na emeryturę. Nie oznaczało to jednak zerwania ze światem mody. Iris zrezygnowała z pracy w Old Weavers w 1992 roku, jednakże jej prawdziwa sława tak naprawdę jeszcze nie nadeszła. Od tego czasu wielokrotnie mogliśmy widzieć Iris na pokazach mody, we współpracy z topowymi markami odzieżowymi i nie tylko. Prawie dwadzieścia lat po przejściu na emeryturę Apfel została profesorem wizytującym na Teksańskim Uniwersytecie. Pięć lat później wystąpiła w kilku kampaniach marketingowych marek biżuteryjnych, ale też samochodowych i innych. W wieku 97 lat podpisała kontrakt modelingowy z globalną agencją IMG! Co ciekawe, zachęcił ją do tego Tommy Hilfiger. Czego można zazdrościć Iris? Sława bohaterki artykułu zaczęła się dość przypadkowo. Najwięcej osób usłyszało o kobiecie w 2005 roku, kiedy to w muzeum sztuki w Nowym Jorku otwarto wystawę poświęconą artystce. Doszło do tego, ponieważ przyjaciel kobiety, mecenas, nie miał materiałów do nowej wystawy i postanowił zrobić ją o Iris. Wydarzenie stało się bardzo popularne, a kobietę okrzyknięto ikoną. Do dziś w Metropolitan Museum of Art nigdy więcej nie poświęcono całej wystawy żyjącej artystce. Jednakże według mnie to nie sława jest tym, czego warto zazdrościć Iris. Przede wszystkim jest to miłość, którą dzieliła ze swoim mężem przez aż 67 lat! Co więcej, oboje kochali się szalenie. Jej mąż cenił sobie jej wyjątkowy styl i charakter. Nie przeszkadzał mu rozmiar jej kolekcji, uważał to jedynie jako część osobowości jego cudownej żony. Kolejną rzeczą której każda z nas mogłaby się uczyć od Apfel jest pewność siebie. Kobieta nie wstydzi się swojego wieku, zmarszczek, czy siwych włosów. Dodatkowo, nie uważa, że kobiety powinny spełniać wymogi modelek z wybiegów. Sama mówi, że nie nosi Chanel, ponieważ uważa, że ubrania te nie nadają się dla kobiet o normalnych kształtach. Powiedziała kiedyś, że ubrane w stroje Chanel kobiety wyglądają jak kiełbasy. Pięknie jest widzieć w świecie mody kogoś, kto otwarcie głosi, że ubrania mają pasować do naszych kształtów, a nie na odwrót. Iris nierzadko zaprasza starsze kobiety do swoich projektów, czym bezsprzecznie wspiera ideę starzenia się z gracją i zabawą. Apfel zdaje się też nie przejmować zbytnio opiniami innych. Jej stylizacje niejednokrotnie wzbudzały kontrowersje. Doskonałym przykładem było ubranie XIX-wiecznej szaty liturgicznej na jedno z przyjęć. Według niektórych jej styl jest tak głośny, że wręcz przerysowany. Co więcej, wielu trudno uwierzyć, że kobieta ubiera się tak niezwykle na co dzień i to od wielu dekad! Myślę, że taką odwagę do eksperymentowania i wyrażania siebie, a jednocześnie dobrej zabawy modą każda z nas chciałaby mieć. Niekoniecznie, żeby wyglądać jak Iris Apfel, ale żeby wyglądać dla siebie, a nie dla innych. Czym jest styl Iris Apfel i co go wyróżnia? Mam wrażenie, że próba wiernego opisania stylu Iris Apfel skończyłaby się całkiem grubą książką. Rozległość jej gustu i inspiracji jest właściwie nieograniczona. Amerykanka jest bezkompromisowa i piękna w swojej niezwykłości. Jej barwne ubrania i niekiedy absurdalne dodatki są niejakim kontrastem do trzeźwego osądu. Świat mody określa ją niekiedy barwnym ptakiem i każdy, kto chociaż raz widział Iris z pewnością się z tym zgodzi. Kolor może wyciągnąć zza grobu Tytuł tego akapitu jest powiedzonkiem samej Iris. W tym jednym zdaniu zawiera się jej niepohamowana miłość do głośnych i wyrazistych barw. Apfel uważa, że powinnyśmy łączyć w swoim ubiorze intensywne kolory. Dzięki temu nie tylko ożywiamy swój wizerunek, ale także kolorujemy świat. Rzadko można zobaczyć Iris w ubraniach o neutralnej barwie, jednakże prawie na pewno będą one uzupełnione biżuterią w bardzo wyrazistych barwach. Moda jest zabawą Łączenie stylów z różnych zakątków świata, ale też wszelakich wzorów, a nawet epok jest kolejnym znakiem rozpoznawczym Iris. W jej stylizacjach nierzadko widać inspiracje czerpane z podróży, cechy stylu Boho, ale też ubrania z sieciówek kontrastujące z kreacjami z najznamienitszych wybiegów. Jak pisałam wcześniej, Iris uwielbia ubrania za to, jakie są, a nie jakie mają metki. Mieszanie faktur i tekstyliów także jest dla niej dość charakterystyczne. Często można ją zobaczyć z futrem lub włochatą torebką. Nie boi się frędzli, falban, skór, piór czy koronek. Oczywiście nierzadko są to materiały luksusowe i mało praktyczne w życiu codziennym, nie oszukujmy się jednak, Iris raczej nie jest zainteresowana „zwykłym” życiem. Biżuteria nie może być nudna Biżuteria to prawdopodobnie znak rozpoznawczy amerykanki. Iris Apfel uwielbia przywozić biżuterię z podróży, to według niej najlepsze pamiątki. Oczywiście akcesoria muszą być nietuzinkowe, im bardziej zaskakujące, tym lepsze. Chętnie nosiła biżuterię przywiezioną z podróży do Afryki i Dalekiego Wschodu. Kolorowe bransolety, geometryczne kolczyki i grube łańcuchy to stały element jej kolekcji. Dodatki wykonane z kamieni ozdobnych i szlachetnych, a także ze szkła, drewna i surowców sztucznych traktuje na równi. Co ciekawe, nie jest typem celebrytki, która sięga po niedorzecznie drogie diamenty. Znacznie częściej spotkasz ją w srebrnej biżuterii, turkusach i czerwonych koralach, a nawet akrylowych bransoletkach. Iris sięgała niekiedy po niezwykle nieoczywiste akcesoria. Wśród nich znajdują się duże okulary z grubymi oprawkami, a nawet dodatki przeznaczone dla zwierząt! Na przykład wystąpiła kiedyś w naszyjniku przeznaczonym dla koni. Kolejną ciekawostką jest niechęć Apfel do torebek. Mimo uwielbienia dla sztuki w modzie, według Apfel torebki nie są czymś, czemu warto przykładać większą uwagę, a już na pewno nie warto w nie inwestować. Być jak Iris Apfel W młodości Iris usłyszała, że nie jest ładna i nigdy taka nie będzie, ale ma coś znacznie lepszego — jest interesująca. Młoda amerykanka z pewnością wzięła sobie te słowa do serca. Dziś sama uważa, że uroda jest przereklamowana. Według Iris ładne dziewczyny uważają się za wyjątkowe, jednakże szybciej niż się tego spodziewają, zostają z niczym. Według niej znacznie lepiej stworzyć swój własny styl. Być jak Iris oznacza bezkompromisowość w wyrażaniu siebie, odwagę do podążania pod prąd i uwolnienie wszystkich kreatywnych pokładów. Nie musisz ubierać się we wszystkie kolory świata i głośne wzory, aby być jak Iris. Jeżeli chcesz wziąć z niej przykład, porzuć przywiązanie do nadawania rzeczom wartości poprzez ich renomę. Iris uwielbiała niszowych projektantów, łączenie tanich ubrań z drogimi, brzydkich z ładnymi. Iris mimo zamożności wciąż targuje się ze sprzedawcami w pewnych zakątkach świata. Pozwala sobie na radość z życia i czerpanie inspiracji z każdej chwili, nieważne czy z dalekiej podróży, czy spaceru po osiedlu. Wydaje się, że sekretem do bycia jak Iris Apfel jest po prostu pozbycie się zahamowań w czerpaniu z życia i nieprzejmowaniu się co na to inni. Niektórzy z resztą opisywali małżeństwo Apfel jako dwoje dorosłych dzieci. Dołóż do tego chęć do edukacji i przepis na ikonę stylu – gotowy. Iris powiedziała kiedyś: „Trzeba wychodzić, ubierać się i wychodzić. Ja wciąż chcę być w świecie, być dla świata. A wielu starszych ludzi się poddaje. Często na pytanie »Jak się pani czuje?« odpowiadam: »Nie wiem, ale wciąż stoję. Bierzcie ze mnie przykład!«”. Spodobał Ci się ten post? Zobacz, czy kolejny spodoba Ci się bardziej! Zakochaj się w przepięknych ametystach Sprawdź, czy wiesz jak zrobić bransoletkę na gumce Poznaj nasze sposoby na pompony Dowiedz się, jak łączyć kolory A post shared by Iris Apfel (@iris.apfel) In 1921, Apfel was born Iris Barrel in Astoria, a largely immigrant neighbourhood in Queens; the only daughter of Samuel Barrel whose family owned a glass and mirror business. Iris’ Russian-born mother Sadye Barrel owned a fashion boutique. Apfel studied art history at NYU and also was an art studentSą babciami i ikonami stylu. Oto najmodniejsze wiekowe Instagramowiczki - Tziporah Salamon, Ernestine “Erni” Stollberg, Iris Apfel i Linda Rodin, które udowadniają, że nigdy nie jest za późno na modę. Choć już dawno mają za sobą pierwszą młodość, są niekwestionowanymi ikonami stylu, a ich zdjęcia na portalach społecznościowych inspirują tysiące młodych dziewcząt i kobiet. Najstarsza modelka Ukrainy ma 70 lat. Wnuk wysłał zdjęcia na casting Iris Apfel Są babciami i ikonami stylu. Oto najmodniejsze wiekowe Instagramowiczki - Tziporah Salamon, Ernestine “Erni” Stollberg, Iris Apfel i Linda Rodin, które udowadniają, że nigdy nie jest za późno na modę. Choć już dawno mają za sobą pierwszą młodość, są niekwestionowanymi ikonami stylu, a ich zdjęcia na portalach społecznościowych inspirują tysiące młodych dziewcząt i kobiet. Najstarsza modelka Ukrainy ma 70 lat. Wnuk wysłał zdjęcia na castingfot. Instagram/tziporahsalamon Tziporah Salamon Są babciami i ikonami stylu. Oto najmodniejsze wiekowe Instagramowiczki - Tziporah Salamon, Ernestine “Erni” Stollberg, Iris Apfel i Linda Rodin, które udowadniają, że nigdy nie jest za późno na modę. Choć już dawno mają za sobą pierwszą młodość, są niekwestionowanymi ikonami stylu, a ich zdjęcia na portalach społecznościowych inspirują tysiące młodych dziewcząt i kobiet. Najstarsza modelka Ukrainy ma 70 lat. Wnuk wysłał zdjęcia na castingfot. Instagram/park_wien Ernestine “Erni” Stollberg Są babciami i ikonami stylu. Oto najmodniejsze wiekowe Instagramowiczki - Tziporah Salamon, Ernestine “Erni” Stollberg, Iris Apfel i Linda Rodin, które udowadniają, że nigdy nie jest za późno na modę. Choć już dawno mają za sobą pierwszą młodość, są niekwestionowanymi ikonami stylu, a ich zdjęcia na portalach społecznościowych inspirują tysiące młodych dziewcząt i kobiet. Najstarsza modelka Ukrainy ma 70 lat. Wnuk wysłał zdjęcia na castingNastępne zdjęcia
Businesswoman, Interior Designer. Iris Apfel at MIFF. Iris Apfel ( née Barrel; born August 29, 1921) is an American businesswoman, interior designer, and fashion icon. She was born in Queens, New York City. She was Jewish. [1] [2] Apfel studied at the University of Wisconsin. [3] Jedna z najbardziej charyzmatycznych postaci w Nowym Jorku, najbardziej stylowa starsza pani na świecie, wyrafinowana estetka. Poznaj Iris Apfel, rocznik 1921. Byłam prawdopodobnie pierwszą kobietą w dżinsach. Brzmi szalenie, takie też było. Nosi trampki, które zresztą sama zaprojektowała. Ciemne dżinsy, bo “ma obsesję na punkcie denimu”. Trzy kilogramy bransoletek i naszyjników, jest w końcu posiadaczką najwspanialszej kolekcji biżuterii w całych Stanach Zjednoczonych. W sierpniu skończy 95 lat. Nigdy jej nie zależało, żeby wyglądać pięknie, chciała wyglądać wyjątkowo. Udało się – w 2005 r. jej wyjątkowa kolekcja ubrań i dodatków trafiła na wystawę w słynnym nowojorskim MET (Metropolitan Museum of Art), zatytułowaną znacząco “Rara Avis”, rzadki ptak. Iris Apfel trudno zakwalifikować, można by powiedzieć, że jej zawód to… profesjonalna estetka. W świecie mody i designu robiła już wszystko: była projektantką wnętrz i tkanin, bizneswoman w branży tekstylnej, stylistką, konsultantką, kolekcjonerką sztuki użytkowej z całego świata. W wieku 90 lat zaczęła wykładać na uczelni i… występować w roli modelki. Trafiła na kilka ważnych okładek, reklamowała biżuterię, ubrania Kate Spade i kultowe kosmetyki MAC. Jej życiorys mógłby posłużyć za punkt wyjścia kilkunastu scenariuszy. Legendarny dokumentalista Albert Maysles skoncentrował się na “tu i teraz”, tworząc szczery portret Apfel jako ikony współczesnego Nowego Jorku. Mayslesowi sławę przyniosły “Szare ogrody” z 1975 r., o ekscentrycznej ciotce Jackie O., i wcześniejszy hitowy dokument o Rolling Stones, “Gimme Shelter”. Reżyser nie mógł długo się cieszyć sukcesem “Iris”, swojego przedostatniego filmu. Zmarł w marcu 2015 r., na kilka miesięcy przed Carlem Apfelem. Mąż ikony stylu wspierał ją w życiu i biznesie przez 67 lat małżeństwa. Dokument o tej wyjątkowej parze podbił festiwale na całym świecie, ostatnio doczekał się polskiej premiery telewizyjnej. Nie jesteś ładna i nigdy nie będziesz ładna. Ale to nieważne, masz coś znacznie lepszego, masz styl. Iris urodziła się w Nowym Jorku jako Iris Barrel, córka szklarza i rosyjskiej Żydówki, właścicielki sklepiku z odzieżą. Matka nauczyła ją buszować na targach staroci i przywiązywać wagę do detali, ale ambitna jedynaczka sama wiedziała, co się dla niej liczy: piękno. Poszła na akademię sztuk pięknych, studiowała też historię sztuki na NYU. O początkach jej kariery w świecie mody wiemy stosunkowo mało. Wiadomo, że była asystentką ilustratora Roberta Goodmana, pracowała też w redakcji “Women’s Wear Daily”, branżowym magazynie założonym w 1910 r., wymiennie z “Vogue” nazywanym biblią mody. Pracowała też w luksusowym domu handlowym Loehmann’s i to tam po raz pierwszy usłyszała, że nie jest ładna, ale za to stylowa. Powtarzane później wielokrotnie słowa miały pochodzić od samej Friedy Loehmann, założycielki i szefowej interesu. Dla jej kariery przełomowy był 1950 r., kiedy z poślubionym 2 lata wcześniej Carlem założyła własną firmę. Old World Weavers prowadzili aż do 1992 r. Specjalnością firmy była dekoracja wnętrz i sprzedaż wyjątkowych tekstyliów. Tkaniny, pomysły i setki zdjęć przywozili z podróży po całym świecie – z Turcji, Maroko, Indii, Chin… Iris i Carl byli nierozłączni w życiu i w pracy, znajomi opisywali ich jako najcieplejszą parę, jaką znają. Niektórzy dziennikarze nawet nazywali “Iris” filmem o miłości udającym film o modzie. Sama bohaterka mówiła o mężu z charakterystycznym dla siebie dystansem – chwaliła jego chłodne poczucie humoru i mistrzowsko tłumaczyła, czemu zdecydowała się na małżeństwo: “Pomyślałam, że jest fajny, lubi się przytulać i dobrze gotuje chińszczyznę, więc nie trafi mi się nic lepszego”. Mieliśmy nie mówić o Białym Domu, są bardzo drażliwi Legendy państwa Apfel nie byłoby, gdyby nie Biały Dom. Old World Weavers zrealizowało zlecenia dla dziewięciu prezydentów USA, począwszy od Harry’ego Trumana w 1950 r. Ostatnie prace nad wnętrzami Białego Domu Apfelowie wykonali za Clintona. Obowiązywała ich klauzula poufności, ale wiele lat później Iris i jej mężowi wymknęło się kilka plotek. “Mieliśmy trochę problemów z Jackie [Kennedy]” – z rozbrajającą szczerością mówi Carl Apfel w dokumencie Mayslesa. Para pracowała też dla MET, tej samej instytucji, która kilkadziesiąt lat później uczyniła z garderoby Iris sztukę. Zlecenia dla administracji wprowadziły Iris Apfel na salony, ta miała jednak w nosie tradycyjne zasady etykiety. Na bankiecie w Białym Domu potrafiła pojawić się we francuskiej szacie liturgicznej z XIX wieku, wyszperanej na jakimś targu staroci. Zabytkowy ornat z ciężkiego aksamitu nosiła jako suknię, a swoje szaleństwo uzasadniała krótko i wdzięcznie: “Przecież w Białym Domu można zamarznąć na kość!”. Nie mam żadnych zasad, bo każdą bym złamała Spuścizna Iris Apfel to nie tylko imponująca kolekcja afrykańskich naszyjników i szat z Dalekiego Wchodu, to także zbiór uniwersalnych bon motów. Jak przystało na nowojorską Żydówkę, Apfel jest refleksyjna, wygadana, szybka w ripoście. Część jej przemyśleń ikony dotyczy oczywiście ubioru (“Modę można kupić, styl trzeba posiadać”, “Jeśli jesteś uczesana i nosisz dobre buty, wszystko ujdzie ci na sucho”), inne to spójna wizja kobiecości – niezależnej, odważnej, pewnej siebie. Iris twierdzi, że nie ubiera się, żeby jej się przyglądano, ubiera się dla siebie. Podkreśla: “Jeśli niczym się nie interesujesz, nie możesz być interesująca”. A przede wszystkim – oswaja starość. Gdyby nie wystawa o Apfel w MET z 2005 r. i jej nagłośnione medialnie 90. urodziny (2011), nie obserwowalibyśmy w świecie mody wielkiej celebracji jesieni życia. To ona utorowała drogę do powrotu 84-letniej top modelki Carmen dell’Orefice, pośrednio dzięki niej 60-latki coraz częściej reklamują bikini, a w Polsce rozchwytywaną muzą projektantów stała się aktorka po 80-tce, Helena Norowicz. Później poszło już łatwo – dom mody Celine przygotował kampanię z Joan Didion, Joni Mitchell pozowała dla Saint Laurent, na łamach “Sports Illustrated” po raz pierwszy pojawiła się babcia dwójki wnucząt. Dla Iris Apfel starość nie jest powodem do wstydu, ona nie umie być niewidzialna. “Nie widzę nic złego w zmarszczkach, są jak odznaka odwagi – mawia najbardziej stylowa staruszka Nowego Jorku. Pozdrawiam serdecznie Inne z tej kategorii: Iris Apfel on Finding Out Who You Are Iris Apfel discusses her Black-Belt Beginnings in Shopping Iris Apfel shares her secret to living to 100 l GMA Iris Official Trailer 1 (2015) - Iris Apfel Documentary HD Iris Apfel on How to Live Iris Apfel skipped school to go shopping Iris Apfel: The 93-year-old fashion icon - Newsnight Iris Apfel | THEiris apfel w młodości
