Witam serdecznie! Trudno radzić w sprawach sercowych, bo to Pani musi sama rozsądzić w swoim sercu, na ile jest Pani zdolna na kompromis, by ratować związek. Myślę, że Państwa dość burzliwa relacja może wynikać chociażby z różnicy wieku. Być może Pani partner nie jest na tyle jeszcze dojrzały, by uświadomić sobie, że związek z wrażliwą kobietą, która wcześniej cierpiała z powodu epizodów depresyjnych, jest swego rodzaju wyzwaniem i wymaga szczególnego rodzaju troski, na którą go nie stać. Zdaję sobie sprawę, że Pani zaangażowała się w tę relację. Zresztą łatwo się tego domyślić nawet na podstawie tonu, w jakim napisała Pani ten list. Proszę jednak pamiętać, że zdrowy związek to taki, kiedy jest Pani w stanie sobie powiedzieć, że może bez problemu funkcjonować nawet bez partnera. Nie wolno miłości mylić z uzależnieniem od partnera. Nie warto też chyba iść na ustępstwa wbrew sobie i własnym wartościom. Jeżeli czuje Pani, że „trójkąt” byłby dla Pani czymś niewygodnym, wbrew Pani woli, że nie jest Pani w stanie dzielić się z inną kobietą swoim partnerem, to nie warto decydować się na taki krok, tylko dlatego, by usatysfakcjonować partnera. To nie jest dobre rozwiązanie. Uczyni Pani sobie tylko krzywdę. Myślę, że u Państwa w związku są też pewne rozbieżności w sferze seksualnej. Chodzi mi o podejście do sfery intymnej przez Pani partnera. O ile masturbacja czy oglądanie filmów erotycznych przez mężczyzn stanowi naturalną strategię radzenia sobie z napięciem seksualnym, o tyle poszukiwanie „kochanek”, tudzież „koleżanek do rozmów o seksie” chyba wykracza już poza zdrowe podejście do seksu. Seks to sfera intymna, zarezerwowana dla Pani i Pani partnera. Dzielenie się pikantnymi szczegółami z alkowy, prośba o przesyłanie zdjęć czy dzielenie się w sumie z obcymi kobietami w Internecie własnymi fantazjami erotycznymi, wykracza poza granice zaufania w związku. Stąd nie dziwi fakt, że czuje się Pani zazdrosna i obawia się zdrady. To nie musi być od razu zdrada fizyczna. Kobiety bardzo często reagują również na zdradę emocjonalną, a intymne rozmowy o seksie z innymi kobietami kwalifikują się do rodzaju zdrad emocjonalnych. Musi sobie Pani odpowiedzieć na kilka ważnych pytań: Czy czuje się Pani kochana przez partnera? Co partner czyni, by pokazać Pani, że Panią kocha? Czy nie jest przypadkiem tak, że Pani partner nie chce od Pani odejść, mimo iż nie czuje się szczęśliwy, bo taki układ jest dla niego po prostu wygodny (ma przynajmniej dach nad głową itp.)? Jak wyglądają Wasze codzienne relacje? Kto częściej inicjuje rozmowy? Komu bardziej zależy na tym związku? Co Pani partner robi, by poprawić jakość Waszej relacji? Jak partner zareagował na wiadomość o Pani ciążach? Czy wspierał Panią, kiedy straciła Pani ciąże? Te pytania mogą się wydawać Pani trywialne, ale odpowiedzi na nie są niezmiernie ważne. Osobiście, radziłabym w pierwszej kolejności porozmawiać szczerze z partnerem na temat swoich emocji, potrzeb, tego, że czuje się Pani zazdrosna, że po prostu jego zachowania (rozmowy przez Internet o seksie z innymi kobietami, masturbacja itp.) ranią Panią, że potrzebuje Pani zmian. Niech Pani zapyta dokładnie, co irytuje partnera w Waszym związku. Co chciałby zmienić? Warto pamiętać, by zawsze zmiany zaczynać od siebie samego. Rozważcie też Państwo konsultację u seksuologa. Niewykluczone, że ciągła potrzeba rozprawiania o seksie, codzienna masturbacja i lekceważenie Pani oczekiwań w sferze seksu mogą wskazywać na uzależnienie Pani partnera od seksu, co wymaga leczenia. Jeżeli oboje poważnie myślicie o ratowaniu Waszej relacji, porozmawiajcie też o terapii dla par. O seksoholizmie, jego skutkach i sposobach leczenia, a także o zaufaniu i zazdrości w związku może Pani przeczytać pod poniższymi linkami: Pozdrawiam i życzę powodzenia